Kilometervreters
Blijf op de hoogte en volg Nico
27 November 2013 | Laos, Vangviang
In Vientiane hebben wij op de dag van aankomst de meest belangrijke plekken bewonderd. Daarom vertrokken we de volgende dag met gids, chauffeur en auto noordwaarts. De auto is een Hyundai H200 bus, uitgevoerd als 8-zitter. De achterste bank voor de bagage, wij op de middelste, Mongh en Tongh voorin. Onderweg een plas-stop bij een tankstation en na 150 kilometer aangekomen in Vang Vieng. Een waar backpackers dorado. Harembroeken, rasta haar, rugzakken, stoned jongelui. De omgeving is schitterend. Uitzicht op rivier, bergen, bossen. Dwars door de stad loopt een vliegveld uit de Indo-China tijd. Nu in gebruik als markt en stijg en landingsplaats voor luchtballonnen. Ook zijn er diverse mooie grotten in de buurt. Eén er van hebben we bezocht: stalagmieten, stalactieten, erg mooi.
De volgende dag erg vroeg weg, al om 07:30 uur voor een rit van 250 km door de bergen naar Phonsavan. Onderweg een bergdorp aangedaan met daarin de Hmong stam. Aandoenlijk, maar ook zij hebben elektra, tv en smartphone. En natuurlijk voldoende rekwisieten voor de toeristen. Onze eerste aankopen gedaan dus. Phonsavan ligt op een hoogvlakte, zo'n 1000 meter boven zeeniveau. Je ziet aan de vegetatie dat je hoger zit. De bananenbomen en bamboebossen verdwijnen en maken plaats voor vliegdennen en ander struikgewas. De temperatuur is lager, zo rondom de 20 graden. Beter uit te houden dus dan de 35 graden in Vientiane of de 30 graden in Vang Vieng. Ook veel kale vlaktes, maar dan wel door een bizar verleden. Dit gebied is door de Amerikaanse luchtmacht platgebombardeerd met maar liefst 2 miljoen ton aan bommen. De meeste met "oranje regen", een ontbladeringsmiddel. Hierdoor zullen in de komende decennia in dit gebied geen bomen meer groeien.
Bij Phonsavan ligt een stukje werelderfgoed: de vallei met Jars. Dit zijn een soort stenen kruiken, uitgehouden uit één stuk steen, sommige tot 2 meter hoog. Niemand heeft nog vastgesteld waarom deze dingen hier zijn, en waarom ze zo gemaakt zijn. De wildste verhalen gaan de rondte: het zouden opslagkruiken zijn voor whisky uit een ooit bestaand koninkrijk. Gelet op de grote hoeveelheid kruiken kan je je voorstellen dat dit volk zichzelf uitgeroeid heeft. Drank maakt meer kapot dan je liefhebt. In de oorlog in de 70-er jaren van de vorige eeuw werden de Jars ook gebruikt als schuilplaats tegen de Amerikaanse bommen. Menige Jar ligt dan ook aan scherven naast een bomkrater. Ook lopen er diverse loopgraven door het gebied, die ook gebombardeerd zijn. In het Laotiaans wordt afgeraden om buiten de paden te gaan. Volgens de gids komen er binnenkort bordjes met engelse ondertiteling, wel zo verstandig.
De stad Phonsavan is een grote bouwput. Er wordt heftig geïnvesteerd door Vietnamezen. Phonsavan ligt namelijk vlakbij Vietnam. Wij hebben samen met de gids gegeten in een plaatselijk restaurant: tl-buizen aan het plafond, formica tafels met een zeiltje er over, plastic stoeltjes. Maar wel heerlijk eten en een volle bak, deels locale mensen, deels toeristen. Wij verbleven in een huisje op een heuvel, even buiten de stad. Keurig netjes, slechts 5 jaar oud, maar geen service/internet. Gelukkig dat Tongh dat snel doorhad en nog van alles kon regelen, zoals een ontbijt.
De volgende dag weer in de auto, op naar Luang Prabang. Een rit van 270 km door de bergen, waar nog geen 100 meter recht is. Draaien, kronkelen, berg op, berg af. Na 7 uren rijden kwamen wij in de loop van de middag aan. Hotel in hartje centrum. Wij zijn benieuwd wat de gids voor ons de komende dagen in petto heeft, want wij blijven hier 3 nachten en vliegen dan naar Vietnam. Na een lekker biertje op een terrasje aan de Mekong rivier in een restaurant gedineerd. Dit was een dure, 33 dollar, inclusief koffie met aperitief. Later op de avond nog een terrasje gepakt en de metamorfose van een aflopende markt aanschouwd.
De vierde dag was inmiddels voorbij, wij genieten volop!
De volgende dag erg vroeg weg, al om 07:30 uur voor een rit van 250 km door de bergen naar Phonsavan. Onderweg een bergdorp aangedaan met daarin de Hmong stam. Aandoenlijk, maar ook zij hebben elektra, tv en smartphone. En natuurlijk voldoende rekwisieten voor de toeristen. Onze eerste aankopen gedaan dus. Phonsavan ligt op een hoogvlakte, zo'n 1000 meter boven zeeniveau. Je ziet aan de vegetatie dat je hoger zit. De bananenbomen en bamboebossen verdwijnen en maken plaats voor vliegdennen en ander struikgewas. De temperatuur is lager, zo rondom de 20 graden. Beter uit te houden dus dan de 35 graden in Vientiane of de 30 graden in Vang Vieng. Ook veel kale vlaktes, maar dan wel door een bizar verleden. Dit gebied is door de Amerikaanse luchtmacht platgebombardeerd met maar liefst 2 miljoen ton aan bommen. De meeste met "oranje regen", een ontbladeringsmiddel. Hierdoor zullen in de komende decennia in dit gebied geen bomen meer groeien.
Bij Phonsavan ligt een stukje werelderfgoed: de vallei met Jars. Dit zijn een soort stenen kruiken, uitgehouden uit één stuk steen, sommige tot 2 meter hoog. Niemand heeft nog vastgesteld waarom deze dingen hier zijn, en waarom ze zo gemaakt zijn. De wildste verhalen gaan de rondte: het zouden opslagkruiken zijn voor whisky uit een ooit bestaand koninkrijk. Gelet op de grote hoeveelheid kruiken kan je je voorstellen dat dit volk zichzelf uitgeroeid heeft. Drank maakt meer kapot dan je liefhebt. In de oorlog in de 70-er jaren van de vorige eeuw werden de Jars ook gebruikt als schuilplaats tegen de Amerikaanse bommen. Menige Jar ligt dan ook aan scherven naast een bomkrater. Ook lopen er diverse loopgraven door het gebied, die ook gebombardeerd zijn. In het Laotiaans wordt afgeraden om buiten de paden te gaan. Volgens de gids komen er binnenkort bordjes met engelse ondertiteling, wel zo verstandig.
De stad Phonsavan is een grote bouwput. Er wordt heftig geïnvesteerd door Vietnamezen. Phonsavan ligt namelijk vlakbij Vietnam. Wij hebben samen met de gids gegeten in een plaatselijk restaurant: tl-buizen aan het plafond, formica tafels met een zeiltje er over, plastic stoeltjes. Maar wel heerlijk eten en een volle bak, deels locale mensen, deels toeristen. Wij verbleven in een huisje op een heuvel, even buiten de stad. Keurig netjes, slechts 5 jaar oud, maar geen service/internet. Gelukkig dat Tongh dat snel doorhad en nog van alles kon regelen, zoals een ontbijt.
De volgende dag weer in de auto, op naar Luang Prabang. Een rit van 270 km door de bergen, waar nog geen 100 meter recht is. Draaien, kronkelen, berg op, berg af. Na 7 uren rijden kwamen wij in de loop van de middag aan. Hotel in hartje centrum. Wij zijn benieuwd wat de gids voor ons de komende dagen in petto heeft, want wij blijven hier 3 nachten en vliegen dan naar Vietnam. Na een lekker biertje op een terrasje aan de Mekong rivier in een restaurant gedineerd. Dit was een dure, 33 dollar, inclusief koffie met aperitief. Later op de avond nog een terrasje gepakt en de metamorfose van een aflopende markt aanschouwd.
De vierde dag was inmiddels voorbij, wij genieten volop!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
