Kampot
Blijf op de hoogte en volg Nico
19 December 2013 | Cambodja, Kâmpôt
Wat een verschil is Kampot met al het andere wat wij tot nu toe van Cambodja hebben gezien!
Na ons vlotvaar avontuur zijn wij door onze chauffeur naar Sihanoukville gebracht. Een badplaats met enorme verschillen. Maar eerst onze chauffeur. Waar en of hij rijles gehad heeft, is ons ontgaan. Als hij moe is gaat hij met een gangetje van 10 km per uur links op de weg rijden. En hij is snel moe, al na circa 100 meter. Het schiet dus voor geen millimeter op. Hij weet nergens de weg te vinden en is erg onzeker. De airco in de auto werkt. Het is òf steenkoud, of je zweet je het apelazerus, omdat hij niet het verschil tussen low en high weet. Gelukkig krijgt hij nu een beetje bijles van onze gids die sinds vandaag ons en de chauffeur begeleidt.
Sihanoukville, een badplaats met enorme verschillen. Deze plaats ligt aan de golf van Thailand en heeft hierdoor een soort van natuurlijke bescherming tegen tsunami's. Deze plaats herbergt ook de enige internationale zeehaven die Cambodja rijk is. Een enorme hoeveelheid aan UN materieel werd vanuit Phnom Penh over de weg getransporteerd naar deze zeehaven. Trucks met opleggers met allerlei witte vrachtauto's, witte graafmachines, witte bulldozers, witte containers, etc., allemaal met de zwarte letters "UN" er op. Onze chauffeur heeft in momenten van opleving menige mastodont ingehaald. Naast een internationale zeehaven heeft Sihanoukville ook een stadscentrum. Te goor om in te vertoeven. Nee, in Sihanoukville gaat het om de zandstranden. Het Sokha-hotel, waar wij verbleven, heeft een eigen supermooi strand van circa 3 kilometer. Aan de oostzijde van "ons" strand, ligt een nog langer strand. Je moet even door de rimboe inclusief afvalbelt over een heuveltje heen, en voilà: Serendipity beach. Hèt strand voor hippies, rasta- en pyamabroek dragers. Wij voelden ons daar dan ook best thuis, hebben heerlijk geslenterd, koffie en bier gedronken en in een soort zitzakken de zon onder zien gaan. Ook nog wat fresh sea food gegeten. Alles is tijdelijk, met een beetje buikloop ben je dat ook snel weer kwijt.
Ook Sihanoukville hebben wij achter ons gelaten. Vlak voor Kampot heeft de gids ons de Bokor heuvel laten zien. Ruim 1000 meter boven zeespiegel. Op het plateau wordt een nieuwe toeristenstad uit de grond gestampt. Een enorm investeringsproject van ruim 500 miljoen US dollar. Initiatief van de Vietnamezen. 50% van de workers is local, 50% is Vietnamees. Vanaf Bokor hill kijk je uit op een groot eiland, Phu Quoc. Dit eiland is eind zeventiger jaren geannexeerd door de Vietnamezen, dit tegen het zere been van onze gids. Tja, als tegenprestatie van het verdrijven van de Rode Khmer uit Phonm Penh hebben de Vietnamezen een aardige vinger in de pap in Cambodja gekregen. Onze gids vertelde honderduit hierover. Wij kwamen tot de conclusie dat we de politieke en economische problemen van Cambodja niet vanaf de achterbank in onze luxe sedan kunnen oplossen. Wij hadden al moeite genoeg om ons in te houden om de plaats van de chauffeur over te nemen, laat staan dat wij een regeringscoupe zouden bedenken.
Kampot, wat is het hier mooi! Judith, wij begrijpen het nu pas. Totaal anders, netter, Franse style, mooie brede rivier, zicht op het Bokor gebergte. Niet kolossaal groot, je voelt je hier snel thuis. Wij hebben een kamer in Villa Vedici, wordt gerund boor een Nederlander die verkering heeft met een zekere Simone, dochter van Laura... Evenwel niet woonachtig in Meppel. Wij zijn met mountainbikes zo snel mogelijk downtown gegaan. Helaas, het hek voor Fireflies Preschool zat hermetisch dicht. Aanbellen hielp niet, morgen nog een keer proberen. Echter wij denken dat de kerstvakantie al begonnen is... Wij zagen op de website dat er nogal wat personele wisselingen op de school zijn. Een zekere Linda, een vijftiger en ervaren onderwijzeres is nu co-owner, en nog een aantal andere teachers. Milly is voor een aantal maanden terug naar Australië. Emily is op de website uit beeld, maar loopt volgens ons hier op Villa Vedici rond.
Tjonge, wat een indrukken weer. Op iedere hoek van de straat staan we even stil en denken: hier heeft Judith wellicht ook gestaan, gelopen, of met haar brommertje gesjeesd. Wat zijn wij trots op onze dochter!
Na ons vlotvaar avontuur zijn wij door onze chauffeur naar Sihanoukville gebracht. Een badplaats met enorme verschillen. Maar eerst onze chauffeur. Waar en of hij rijles gehad heeft, is ons ontgaan. Als hij moe is gaat hij met een gangetje van 10 km per uur links op de weg rijden. En hij is snel moe, al na circa 100 meter. Het schiet dus voor geen millimeter op. Hij weet nergens de weg te vinden en is erg onzeker. De airco in de auto werkt. Het is òf steenkoud, of je zweet je het apelazerus, omdat hij niet het verschil tussen low en high weet. Gelukkig krijgt hij nu een beetje bijles van onze gids die sinds vandaag ons en de chauffeur begeleidt.
Sihanoukville, een badplaats met enorme verschillen. Deze plaats ligt aan de golf van Thailand en heeft hierdoor een soort van natuurlijke bescherming tegen tsunami's. Deze plaats herbergt ook de enige internationale zeehaven die Cambodja rijk is. Een enorme hoeveelheid aan UN materieel werd vanuit Phnom Penh over de weg getransporteerd naar deze zeehaven. Trucks met opleggers met allerlei witte vrachtauto's, witte graafmachines, witte bulldozers, witte containers, etc., allemaal met de zwarte letters "UN" er op. Onze chauffeur heeft in momenten van opleving menige mastodont ingehaald. Naast een internationale zeehaven heeft Sihanoukville ook een stadscentrum. Te goor om in te vertoeven. Nee, in Sihanoukville gaat het om de zandstranden. Het Sokha-hotel, waar wij verbleven, heeft een eigen supermooi strand van circa 3 kilometer. Aan de oostzijde van "ons" strand, ligt een nog langer strand. Je moet even door de rimboe inclusief afvalbelt over een heuveltje heen, en voilà: Serendipity beach. Hèt strand voor hippies, rasta- en pyamabroek dragers. Wij voelden ons daar dan ook best thuis, hebben heerlijk geslenterd, koffie en bier gedronken en in een soort zitzakken de zon onder zien gaan. Ook nog wat fresh sea food gegeten. Alles is tijdelijk, met een beetje buikloop ben je dat ook snel weer kwijt.
Ook Sihanoukville hebben wij achter ons gelaten. Vlak voor Kampot heeft de gids ons de Bokor heuvel laten zien. Ruim 1000 meter boven zeespiegel. Op het plateau wordt een nieuwe toeristenstad uit de grond gestampt. Een enorm investeringsproject van ruim 500 miljoen US dollar. Initiatief van de Vietnamezen. 50% van de workers is local, 50% is Vietnamees. Vanaf Bokor hill kijk je uit op een groot eiland, Phu Quoc. Dit eiland is eind zeventiger jaren geannexeerd door de Vietnamezen, dit tegen het zere been van onze gids. Tja, als tegenprestatie van het verdrijven van de Rode Khmer uit Phonm Penh hebben de Vietnamezen een aardige vinger in de pap in Cambodja gekregen. Onze gids vertelde honderduit hierover. Wij kwamen tot de conclusie dat we de politieke en economische problemen van Cambodja niet vanaf de achterbank in onze luxe sedan kunnen oplossen. Wij hadden al moeite genoeg om ons in te houden om de plaats van de chauffeur over te nemen, laat staan dat wij een regeringscoupe zouden bedenken.
Kampot, wat is het hier mooi! Judith, wij begrijpen het nu pas. Totaal anders, netter, Franse style, mooie brede rivier, zicht op het Bokor gebergte. Niet kolossaal groot, je voelt je hier snel thuis. Wij hebben een kamer in Villa Vedici, wordt gerund boor een Nederlander die verkering heeft met een zekere Simone, dochter van Laura... Evenwel niet woonachtig in Meppel. Wij zijn met mountainbikes zo snel mogelijk downtown gegaan. Helaas, het hek voor Fireflies Preschool zat hermetisch dicht. Aanbellen hielp niet, morgen nog een keer proberen. Echter wij denken dat de kerstvakantie al begonnen is... Wij zagen op de website dat er nogal wat personele wisselingen op de school zijn. Een zekere Linda, een vijftiger en ervaren onderwijzeres is nu co-owner, en nog een aantal andere teachers. Milly is voor een aantal maanden terug naar Australië. Emily is op de website uit beeld, maar loopt volgens ons hier op Villa Vedici rond.
Tjonge, wat een indrukken weer. Op iedere hoek van de straat staan we even stil en denken: hier heeft Judith wellicht ook gestaan, gelopen, of met haar brommertje gesjeesd. Wat zijn wij trots op onze dochter!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
